De meest opmerkelijke quotes uit aflevering 6

Door: Zartan

“Alles wat we hadden, ’t belangrijkste, was eten. En verder een paar capes en dekens.” Andreas somt op wat ze mee moesten nemen naar de geheime locatie.

Een gespannen Imelda die net zoals de rest niet wist waar ze naartoe worden gebracht: “Het leek wel of we in tijd van oorlog waren.”

“Ik geef jullie de kans om het kasteel te bestormen.” Zebardyn helpt de armen omdat de nieuwe koning zich wel eens tussen de armen kan bevinden.

Erik is door het nieuws van Zebardyn in zijn nopjes en heeft veel zin om het kasteel te gaan bestormen: “Yes, finally! Eindelijk actie. Het gaat eindelijk gebeuren.”

“Er moeten mensen afvallen. Dat is veel spannender. Nu hangt er echt iets vanaf.” Andreas is bewust van het feit dat als je een duel verliest, Oberon zal moeten verlaten.

Bob vraagt zich af hoe de geiten binnen zijn gekomen aangezien het kasteel hermetisch is afgesloten: “De poort is op één of ander manier open gegaan. Het lijkt me sterk dat de geiten dat zelf hebben gedaan.”

“Dames, er zijn geen armen meer.” Bob deelt de andere edelen mee wat hij ontdekt heeft: “Het ziet er verlaten uit en het vuur brandt niet meer.”

“Het moet iemand zijn die dat kan en goed in de groep ligt. Plus we moeten hem allemaal kunnen vertrouwen.” Imelda legt uit wat de eigenschappen van hun nieuwe leider van de armen moet zijn.

Erik legt uit waarom de groep Andreas als nieuwe leider heeft benoemd en niet Dolf: “Dolf wil altijd zijn wil opleggen. En Andreas vraagt nog of wat iedereen ervan vindt.”

Imelda voegt eraan toe: “Andreas heeft gewoon heel veel leiderschap in zich. De hele groep staat achter deze beslissing, dat wil toch zeggen dat hij het waard is.”

“Vanished, weg, totaal verdwenen.” Stella en Polly hebben geen idee waar de armen naartoe zijn.

Iris weet nu dat elk duel er één op leven en dood is: “Je ligt eruit, er is geen herkansing meer.”

“Bob zou ik ook weleens een keer van de troon willen stoten.” Dolf en de anderen fantaseren al met wie ze willen duelleren.

Bob is bang dat het de armen zal lukken om in het kasteel te komen: “Van mij apart ga ik de hele nacht door en me met hand en tand verzetten om het te voorkomen.”

“Daar zal karate kid zijn knieën wel aan kapot stampen denk ik.” Bob is blij met zijn eigen dichtgetimmerde kasteelpoort.

Candida is lichtelijk verbaasd over de verdedigingsmethodes die Stella hanteert: “Daar heeft Stella een koeienvlaai ingedaan en dat samen water in een bak gevoegd.”

“Ja, dat was wel even spannend. We wisten ook niet wat er zou gebeuren als we gepakt zouden worden.” Cor beseft dat hij en Dolf geluk hadden dat ze niet door Stella zijn opgemerkt tijdens hun spionage werkzaamheden.

Cor heeft de verdeding van de edelen van dichtbij bekeken: “Ik had gelijk in de gaten dat we een stormram nodig zouden hebben.”

Candida: “Wat gaan we doen als we de armen betrappen?” Antwoord van Bob: “Gewoon wegjagen met een schop onder hun reet.”

“Bob is net zo’n Duracell konijn. Hij draait zichzelf op en dan prrrrrrr …en dan staat die muur er! Maar ja, hij wil laten zien wat hij kan hé… dat wilde hij toch zo graag.” Stella doet een beetje cynisch over de workrate van Bob.

Bob op zijn beurt is niet te spreken over de werkbereidheid van de vrouwen: “Drie vrouwen in het kasteel als er gewerkt moet worden, wat een feest!”

“Hard, harder Dolfie! Dieper, dieper, maak me gek!” De vrouwen moedigen Dolf aan terwijl hij de stormram aan het maken is.

“Ik denk dat de splinters ons om de oren zullen vliegen.” Erik voelt dat de stormram een succes gaat worden.

Stella voert haar kwade plannen uit: “Een beetje psychologie, een beetje ontmoediging. Al hun spulletjes op de grond, wat vervelend nou! Het is oorlog… zij vragen erom, wij niet.”

“Als je wint zit je een weekje of twee in het kasteel en als je verliest, dan mag je vertrekken. So be it.” Fred is heel nuchter over de aankomende duels.

Nicolle acht de tijd rijp om een duel aan te gaan: “Het wordt tijd dat ik iets ging doen. Ik ga ervoor, heb kracht genoeg. Ik heb geen honger gehad. Ik ben voor mijn gevoel fysiek heel sterk. Ik zal alles geven.”

“Ik ben gekomen om koning te worden. Ik weet dat als er prijzen uitgedeelt worden ik als laatste in de rij sta. Dus blijft er voor mij maar één optie over en dat is het duel aangaan.” Dries is vastberaden welke pad hij moet belopen om koning te worden.

“Ik wil aan de groep laten zien dat ik wel wat lef in me donder heb.” Cor geeft zijn reden om aan het duel mee wil doen.

Erik gaat het duel niet aan om strategische redenen: “Voor mij is het allemaal positief. Als die naar boven gaan. Dat zijn geen supersterke kandidaten. Ik heb me expres niet aangeboden. Het is een beetje strategisch.”

“Oh man, deze is nog lekker vers.” Stella bejubelt haar nieuwste koeienvlaai die zij aan de armen gaat schenken.

“Die worden echt razend.” Candida heeft een naar voorgevoel als de armen hun spulletjes op grond zullen zien liggen. “Dat is toch puur treiterij.”

“We kregen iets van vuiligheid op onze kop. Ik heb nog geen seconde naar boven gekeken. Gewoon hup, hup, hup… die stenen weg.” Erik is vastberaden om het kasteel binnen te komen en niets zal hem kunnen tegenhouden.

“Je kan zien dat ze elkaar drie dagen opgefokt hebben, het is gewoon één team.” Bob heeft waardering voor de armen. Ook Stella kan haar ogen niet geloven: “De energie die van hun afspatten, ongeloofelijk! En vooral Erik, die gaat als een kanon hé. En ze gingen snel, razendsnel.”

“Het vuur stond echt in hun ogen. Dan heb je wel door van dat het hard tegen hard is.” Candida ziet dat beide teams niet willen verliezen.

Andreas had meteen in de gaten wie hun spulletjes op de grond heeft neergelegd: “Ik had echt het gevoel van… oke, Stella zit ook boven. Want ik heb het gevoel dat Stella een mentaal spelletje probeert te spelen.”

“De tweede poort was helemaal dichtgetimmerd en dat vond ik niet slecht gedaan.” Andreas heeft respect voor het werk van Bob.

“Olivier is een pientere hoor!” Polly doelt op het feit dat Olivier hun list door had.

“Nieuw onderkomen gemaakt, goedzo!” en “Wen er maar vast aan, daar slapen jullie straks ook in.” Stella en Bob steken de draak met de bepantsering van de armen.

“Hij mist nog de daadkracht om de groep in bedwang te houden.” Iris analyseert het leiderschap van Andreas.

De edelen zingen uit volle borst: “Wat zijn die boeren stil!”

“De missie had kunnen slagen als we één of twee emmertjes meer hadden gehad.” Aldus Bob die geen water meer tot zijn beschikking had.

Dries weet niet of hij zo’n duel wel aankan: “Ik ben een beetje bang van mezelf omdat ik niet weet of ik volwassen genoeg ben om een man-tegen-man strijd aan te gaan.”

“Ik zag die kaars en dacht gelijk dat dit wel een kolfje naar mijn hand is.” Bob is er zeker van dat hij het duel tegen Cor zal winnen.

Cor die wel een kans ziet tegen Bob: “Het lijkt mij heel leuk om Bob uit het kasteel te krijgen.”

“Ik heb Nicolle de hele tijd aangekeken om haar uit balans te krijgen.” Stella gebruikt alle middelen om maar niet te verliezen.

“Ik dacht laat het niet de hele kaars zijn want dan zitten we hier nog een halve dag.” Fred hoopt dat het duel niet nog langer gaat duren.

Ook Nicolle weet dat het uur van de waarheid langzaam is aangebroken: “Ik dacht nu gaat het gebeuren. En ik zag dat lontje langzaam uitgaan.”

“Ik zag het kaarsje weer branden en wist dat ik verloren had.” Fred dacht eerst dat hij gewonnen had maar dat pakte helaas anders uit.

Iris legt uit hoe de sfeer was in het armenkamp: “We waren blij dat Cor had gewonnen, maar dat werd overschaduwt doordat Nicolle en Fred naar huis moesten.”

“Ik zou Candida de raad willen geven: geloof in jezelf, niet te bescheiden en dan wordt je een prachtige koningin.” Bob vindt dat Candida een goede koningin voor Oberon zal zijn.

[terug naar het menu]